Verbum

ге́тман, -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

1. Ва Украіне ў 16—17 стст.: выбарны начальнік казацкага войска і вярхоўны правіцель.

2. У Вялікім Княстве Літоўскім і Польшчы ў 16—18 стст.: камандуючы войскамі.

|| прым. ге́тманскі, -ая, -ае.

та́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сярэбраная манета ў Заходняй Еўропе ў 16—19 стст.

цягло́, -а́, н.

1. У Рускай дзяржаве 15—18 стст.: дзяржаўная павіннасць сялян і пасадскіх людзей.

2. Адзінка абкладання павіннасцямі ў прыгоннай гаспадарцы ў 18—19 стст.

3. зб. Рабочая жывёла для цягі, для перавозкі чаго-н.

|| прым. цяглавы́, -а́я, -о́е.

брыг, -а, мн. -і, -аў, м.

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 стст. з прамымі ветразямі.

запаро́жац, -жца, мн. -жцы, -жцаў, м.

Казак з Запарожскай Сечы — украінскага казацкага войска 16—18 стст.

гугено́ты, -аў, адз. -но́т, -а, м.

Французскія пратэстанты 16—17 стст., якіх праследавалі каталіцкая царква і ўрад.

хлысто́ўства, -а, н.

Адзін з кірункаў сектанцтва ў Расіі ў 17—18 стст.

|| прым. хлысто́ўскі, -ая, -ае.

го́ты, -аў, адз. гот, -а, М го́це, м.

Старажытныя германскія плямёны 2—9 стст.

|| прым. го́цкі, -ая, -ае.

гу́ны, -аў, адз. гун, -а, м.

Група старажытных цюркамоўных плямён, якія ў 2—4 стст. уварваліся ў Еўропу.