стрые́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стрые́чны |
стрые́чная |
стрые́чнае |
стрые́чныя |
| Р. |
стрые́чнага |
стрые́чнай
стрые́чнае |
стрые́чнага |
стрые́чных |
| Д. |
стрые́чнаму |
стрые́чнай |
стрые́чнаму |
стрые́чным |
| В. |
стрые́чны (неадуш.)
стрые́чнага (адуш.) |
стрые́чную |
стрые́чнае |
стрые́чныя (неадуш.)
стрые́чных (адуш.) |
| Т. |
стрые́чным |
стрые́чнай
стрые́чнаю |
стрые́чным |
стрые́чнымі |
| М. |
стрые́чным |
стрые́чнай |
стрые́чным |
стрые́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стрые́чны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ў сваяцтве па дзеду ці бабцы з дзецьмі іх сыноў або дочак; дваюрадны. Стрыечны брат (сын дзядзькі або цёткі). □ За .. [Ганьку] заступаюцца стрыечныя сёстры: — А вам [дзеду] там цесна, лежачы на печы? Абы чапляцца да дзіцяці. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Збратдзеці ’дваюрадныя стрыечныя браты, сёстры’ (Нас., Сл. паўн.-зах.). Зрашчэнне дакладна перадае значэнне (стрый — брат бацькі): дзеці братоў. З‑, відаць, указвае на паходжанне, брат можна тлумачыць як стары р. скл. мн. л. слова брат (’з братоў дзеці’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)