струя́ ж.
1. струме́нь, -ня м.; (тонкая, падающая вниз) цуро́к, -рка́ м.;
2. перен. струме́нь, -ня м.;
влить све́жую струю́ в рабо́ту улі́ць све́жы струме́нь у рабо́ту;
бобро́вая струя́ бабро́вы струме́нь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Струя́ ‘струмень’ (ТС, Сцяшк.), струй ‘тс’ (ТС), ‘рэчышча’ (Сл. ПЗБ). Укр. стру́я, струя́ ‘тс’, рус. струя́ ‘тс’, стараж.-рус. струя, серб.-харв. стру́ја, славен. strúja ‘рукаў ракі, канал, цячэнне, струмень’, балг. струя́, макед. струја ‘струмень’, ст.-слав. строуꙗ ‘цячэнне, паток’. Прасл. *struja з’яўляецца дэрыватам ад і.-е. кораня *sreu̯‑ ‘цячы’ з суф. ‑ja (Слаўскі, SP, 1, 82) і ўстаўным ‑t‑; параўн. струга, струмень, востраў (гл.). Бліжэйшыя адпаведнікі ў літ. sraujà ‘цячэнне’, sraũjas ‘хуткі’, лат. stràuja ‘імклівы’, ст.-в.-ням. Stroua, Streua, нова.-в.-ням. Streu ‘прыток Заале’. Гл. Фасмер, 3, 785 з літ-рай; Бязлай, 3, 335; Скок, 3, 349–350; Глухак, 590; ЕСУМ, 5, 455.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цуро́к, -рка́ м. струя́ ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бруя́ (род. бруі́) ж., разг. струя́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
струме́нь м.
1. струя́ ж., пото́к;
~нямі сцяка́е вада́ — стру́ями (пото́ками) стека́ет вода́;
паве́траны с. — возду́шная струя́;
2. перен. струя́ ж.;
улі́ць све́жы с. у рабо́ту — влить све́жую струю́ в рабо́ту;
○ бабро́вы с. — фарм. бобро́вая струя́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цёк, род. цёку м. (струя) тече́ние ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бобро́вый бабро́вы;
бобро́вая струя́ фарм. бабро́вы струме́нь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бабро́вы бобро́вый;
б. каўне́р — бобро́вый воротни́к;
○ б. струме́нь — фарм. бобро́вая струя́;
~выя го́ны — уст. бобро́вые го́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абыто́к ’востраў’ (Др.-Падб.) < аб‑цячы, параўн. востраў і струя, струмень. Маецца на ўвазе рачны востраў. Беларускае слова дакладна супадае з рэканструкцыяй Трубачова на аснове анамастычных даных, гл. Трубачоў, Дополн., 3, 101; параўн. Мартынаў, SlW, 61–62.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пато́к, пато́ка ’ручай, рака з вузкім рэчышчам і бурным імклівым цячэннем’, ’струя’ (ТСБМ, Нас.). Укр. потік, рус. поток, польск. potok, чэш., славац. potok, славен. pȏtok, pótok, ст.-слав. потокъ. Прасл. potokъ. Да цячы́ (гл.). Жан. род у патока, як зато́ка ці рака́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)