стру́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стру́шаны стру́шаная стру́шанае стру́шаныя
Р. стру́шанага стру́шанай
стру́шанае		 стру́шанага стру́шаных
Д. стру́шанаму стру́шанай стру́шанаму стру́шаным
В. стру́шаны (неадуш.)
стру́шанага (адуш.)		 стру́шаную стру́шанае стру́шаныя (неадуш.)
стру́шаных (адуш.)
Т. стру́шаным стру́шанай
стру́шанаю		 стру́шаным стру́шанымі
М. стру́шаным стру́шанай стру́шаным стру́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стру́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стру́шаны стру́шаная стру́шанае стру́шаныя
Р. стру́шанага стру́шанай
стру́шанае		 стру́шанага стру́шаных
Д. стру́шанаму стру́шанай стру́шанаму стру́шаным
В. стру́шаны (неадуш.)
стру́шанага (адуш.)		 стру́шаную стру́шанае стру́шаныя (неадуш.)
стру́шаных (адуш.)
Т. стру́шаным стру́шанай
стру́шанаю		 стру́шаным стру́шанымі
М. стру́шаным стру́шанай стру́шаным стру́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тру́сіць, тру́шу, тру́сіш, тру́сіць; незак. (разм.).

1. Трэсціся, дрыжаць ад страху, хвалявання; баяцца.

2. што. Растрасаць што-н., церушыць.

Т. сена.

3. што. Сыпаць у невялікай колькасці што-н. сыпкае.

Т. соль у страву.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Па́даць дробнымі кроплямі, церушыць (пра дождж).

5. Бегчы трушком, подбегам.

|| зак. стру́сіць, стру́шу, стру́сіш, стру́сіць; стру́шаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Стру́шанка ‘сена і салома, змешаныя разам’ (Нас., Янк. 2; віл., лаг., Сл. ПЗБ; Юрч.), струша́нка ‘тс’ (Бяльк.), стру́шынка ‘тс’ (чавус., Нар. сл.), стру́шанка, тру́шанка ‘тс’ (Мат. Маг.). Параўн. струшваць ‘страсаць’ (Др.-Падб.) < трусіць, адсюль *струшаны, ад якога ўтвораны дэрываты з суф. ‑к‑. Параўн. трусіць, трасянка, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)