стру́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стру́нны |
стру́нная |
стру́ннае |
стру́нныя |
| Р. |
стру́ннага |
стру́ннай
стру́ннае |
стру́ннага |
стру́нных |
| Д. |
стру́ннаму |
стру́ннай |
стру́ннаму |
стру́нным |
| В. |
стру́нны (неадуш.)
стру́ннага (адуш.) |
стру́нную |
стру́ннае |
стру́нныя (неадуш.)
стру́нных (адуш.) |
| Т. |
стру́нным |
стру́ннай
стру́ннаю |
стру́нным |
стру́ннымі |
| М. |
стру́нным |
стру́ннай |
стру́нным |
стру́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стру́нны в разн. знач. стру́нный;
с. інструме́нт — стру́нный инструме́нт;
с. квартэ́т — стру́нный кварте́т;
с. звон — стру́нный звон
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стру́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да струны (у 1 знач.), які ўтвараецца струной. Струнны перабор. □ Стары музыка і цяпер чуе гэтую струнную песню... Яна .. наводзіць на ўспаміны. Кулакоўскі. // Падобны на гук струны; гучны, музыкальны. Замлее лес — такая ціш, І толькі пчолы струнным звонам Гудуць працягла роўным тонам Ды прашмыгне лясная мыш. Колас.
2. Са струнамі, які ўтварае музыкальныя гукі струнамі. У школе я займаўся ў гуртку струнных інструментаў разам з Родзькам і іграў на мандаліне не горш, чым ён на сваім гармоніку. Даніленка. // Які складаецца з такіх інструментаў. Струнны квартэт. Струнны аркестр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струна́, -ы́, мн. стру́ны і (з ліч. 2, 3, 4) струны́, струн, ж.
1. Пругкая нітка (з металу, капрону і пад.) у музычных інструментах, якая пры вібрацыі звініць.
Цымбальныя струны.
2. Нітка, вяроўка і пад., нацягнутыя на што-н. і выкарыстаныя ў розных прыстасаваннях (спец.).
Струны тэніснай ракеткі.
3. перан., чаго або якая. Асаблівасць, якасць характару.
Лепшыя струны душы.
◊
Слабая струна — найбольш чуллівая, уражлівая асаблівасць характару.
|| памянш. стру́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
◊
У струнку стаць або выцягнуцца (разм.) — прама, навыцяжку, апусціўшы рукі па швах.
|| прым. стру́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
С. аркестр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стру́нный в разн. знач. стру́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клавіко́рды, -аў.
Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.
|| прым. клавіко́рдны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.
1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.
Л. песняра.
2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.
|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тарба́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лю́тня, -і, мн. -і, -яў, ж.
Старадаўні струнны шчыпковы музычны інструмент.
|| прым. лю́тневы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
танбу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Струнны шчыпковы музычны інструмент грушападобнай формы ў народаў Азіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)