стру́г

‘інструмент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стру́г стругі́
Р. стру́га струго́ў
Д. стру́гу струга́м
В. стру́г стругі́
Т. стру́гам струга́мі
М. стру́зе струга́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стру́г

‘рачное судна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стру́г стру́гі
Р. стру́га стру́гаў
Д. стру́гу стру́гам
В. стру́г стру́гі
Т. стру́гам стру́гамі
М. стру́зе стру́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струг², -а, мн. стру́гі, -аў, м. (уст.).

Рачное драўлянае пласкадоннае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Стру́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Стру́га
Р. Стру́гі
Д. Стру́зе
В. Стру́гу
Т. Стру́гай
Стру́гаю
М. Стру́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струг¹, -а, мн. стругі́, -о́ў, м. (спец.).

1. Ручны інструмент для грубай апрацоўкі драўніны струганнем.

2. Землярыйная машына для зразання грунту слаямі і перамяшчэння яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)