струганы - Пошук

струга́ны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	струга́ны	струга́ная	струга́нае	струга́ныя
Р.	струга́нага	струга́най струга́нае	струга́нага	струга́ных
Д.	струга́наму	струга́най	струга́наму	струга́ным
В.	струга́ны (неадуш.) струга́нага (адуш.)	струга́ную	струга́нае	струга́ныя (неадуш.) струга́ных (адуш.)
Т.	струга́ным	струга́най струга́наю	струга́ным	струга́нымі
М.	струга́ным	струга́най	струга́ным	струга́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струга́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	струга́ны	струга́ная	струга́нае	струга́ныя
Р.	струга́нага	струга́най струга́нае	струга́нага	струга́ных
Д.	струга́наму	струга́най	струга́наму	струга́ным
В.	струга́ны (неадуш.) струга́нага (адуш.)	струга́ную	струга́нае	струга́ныя (неадуш.) струга́ных (адуш.)
Т.	струга́ным	струга́най струга́наю	струга́ным	струга́нымі
М.	струга́ным	струга́най	струга́ным	струга́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струга́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	струга́ны	струга́ная	струга́нае	струга́ныя
Р.	струга́нага	струга́най струга́нае	струга́нага	струга́ных
Д.	струга́наму	струга́най	струга́наму	струга́ным
В.	струга́ны (неадуш.) струга́нага (адуш.)	струга́ную	струга́нае	струга́ныя (неадуш.) струга́ных (адуш.)
Т.	струга́ным	струга́най струга́наю	струга́ным	струга́нымі
М.	струга́ным	струга́най	струга́ным	струга́ных

Кароткая форма: струга́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

струга́ны

1. прич. стро́ганный, стру́ганный;

2. прич., обл. чи́щенный;

3. прич. ре́занный, наре́занный;

1-3 см. струга́ць;

4. прил. стро́ганый, стру́ганый;

5. прил., обл. чи́щеный;

6. прил. ре́заный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

струга́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад стругаць.

2. у знач. прым. Апрацаваны стругам, рубанкам або якім‑н. іншым стругальным інструментам; гладкі, выструганы. Струганыя дошкі. □ Пазней людзі навучыліся распілоўваць цурбаны каштоўных народ драўніны на тонкія дошкі, а потым ужо ўжылі механічныя нажы і пачалі вырабляць струганую фанеру. Мяжэвіч.

3. у знач. прым. Нарэзаны тонкімі вузкімі палоскамі, стружкамі. Струганая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́ганный прич. струга́ны; габлява́ны; см. строга́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́ганый прил. струга́ны; габлява́ны; см. строга́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

габлява́ны і габлёваны, ‑ая, ‑ае.

Апрацаваны гэблем, рубанкам; гладкі, струганы. Пад паветкай стаялі канапка, варштат, ляжалі акуратна складзеныя габляваныя дошкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Струга́ць ‘знімаць стружку’, ‘наразаць тонкія вузкія палоскі’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр., Бяльк.; валож., Сл. ПЗБ), струга́тэ ‘крышыць’ (кам., Сл. ПЗБ), ‘абіраць бульбу’ (ТСБМ, Жд. 3), стру́жыць ‘стругаць’ (ТС), стругану́ць ‘дзьмухнуць’ (Мат. Гом., Янк. 3.), стру́ганы ‘абскрабаны (пра бульбу)’ (узд., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. струга́ти, рус. строга́ть, струга́ть, стружи́ть, стараж.-рус. стръгати, стругати, польск. strugać, в.-луж. truhać, н.-луж. tšugaś, чэш. strouhat ‘церці; стругаць’, славац. strúhat’, серб.-харв. стру́гати, славен. stŕgati, strúgati, балг. стъ́ржа, макед. струга, струже, ст.-слав. стръгати. Прасл. *strъgati; форма *strugati другасная, утвораная на аснове форм цяп. часу (Борысь, 582). Роднаснае лат. strũgaîns ‘паласаты’ (*strūga ‘паласа’), ст.-ісл. striùka ‘гладзіць, сціраць’, фрыз. strôk ‘паласа’; гл. Фасмер, 3, 779 з літ-рай; Шустар-Шэўц, 1535. Да і.-е. кораня *streu̯g‑ ‘сціраць, гладзіць, апрацоўваць вострай прыладай’ (Борысь, там жа; Бязлай, 3, 324; ЕСУМ, 5, 451 з аглядам версій).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum