стра́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стра́з стра́зы
Р. стра́зу стра́заў
Д. стра́зу стра́зам
В. стра́з стра́зы
Т. стра́зам стра́замі
М. стра́зе стра́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

страз (род. стра́зу) м., спец. страз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страз спец. страз, род. стра́зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страз, ‑у, м.

Штучны, падобны да самацветаў, камень, выраблены з хрусталю з дамешкай свінцу.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)