стра́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стра́з стра́зы
Р. стра́зу стра́заў
Д. стра́зу стра́зам
В. стра́з стра́зы
Т. стра́зам стра́замі
М. стра́зе стра́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

страз (род. стра́зу) м., спец. страз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страз спец. страз, род. стра́зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страз, ‑у, м.

Штучны, падобны да самацветаў, камень, выраблены з хрусталю з дамешкай свінцу.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страз

(фр. Stras = прозвішча фр. ювеліра)

штучны, падобны да самацветаў, камень, выраблены з хрусталю з дамешкай свінцу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

paste

[peɪst]

1.

n.

1) мучны́ клей

2)

а) здо́бнае це́ста

б) гл. pasta

3) заме́шаная глі́на (на ганча́рныя вы́рабы)

4) страз -у m. (шту́чны ка́мень)

5) зубна́я па́ста

2.

v.

1) накле́йваць, закле́йваць

2) нама́зваць кле́ем

3) Sl. мо́цна ўда́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)