сточаны - Пошук - Асноўныя

сто́чаны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сто́чаны	сто́чаная	сто́чанае	сто́чаныя
Р.	сто́чанага	сто́чанай сто́чанае	сто́чанага	сто́чаных
Д.	сто́чанаму	сто́чанай	сто́чанаму	сто́чаным
В.	сто́чаны (неадуш.) сто́чанага (адуш.)	сто́чаную	сто́чанае	сто́чаныя (неадуш.) сто́чаных (адуш.)
Т.	сто́чаным	сто́чанай сто́чанаю	сто́чаным	сто́чанымі
М.	сто́чаным	сто́чанай	сто́чаным	сто́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́чаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сто́чаны	сто́чаная	сто́чанае	сто́чаныя
Р.	сто́чанага	сто́чанай сто́чанае	сто́чанага	сто́чаных
Д.	сто́чанаму	сто́чанай	сто́чанаму	сто́чаным
В.	сто́чаны (неадуш.) сто́чанага (адуш.)	сто́чаную	сто́чанае	сто́чаныя (неадуш.) сто́чаных (адуш.)
Т.	сто́чаным	сто́чанай сто́чанаю	сто́чаным	сто́чанымі
М.	сто́чаным	сто́чанай	сто́чаным	сто́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сто́чаны	сто́чаная	сто́чанае	сто́чаныя
Р.	сто́чанага	сто́чанай сто́чанае	сто́чанага	сто́чаных
Д.	сто́чанаму	сто́чанай	сто́чанаму	сто́чаным
В.	сто́чаны (неадуш.) сто́чанага (адуш.)	сто́чаную	сто́чанае	сто́чаныя (неадуш.) сто́чаных (адуш.)
Т.	сто́чаным	сто́чанай сто́чанаю	сто́чаным	сто́чанымі
М.	сто́чаным	сто́чанай	сто́чаным	сто́чаных

Кароткая форма: сто́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сто́чаны I

1. сто́ченный;

2. сто́ченный; исто́ченный;

1, 2 см. стачы́ць I

сто́чаны II исто́ченный; см. стачы́ць II

сто́чаны III

1. ста́чанный, сши́тый;

2. сращённый; свя́занный;

1, 2 см. стачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́чаны ¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стачыць ¹.

сто́чаны ², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стачыць ².

сто́чаны ³, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стачыць ³.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́ченный сто́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стачы́ць³, стачу́, сто́чыш, сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Злучыць швом.

С. дзве полкі.

2. Звязаўшы канцы, зрабіць даўжэйшым.

С. вяроўку.

3. Змацаваць зваркай (спец.).

С. трубы.

|| незак. сто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стачы́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Грызучы, рыючы, пабіць на дзіркі, пашкодзіць, зрабіць непрыгодным.

Крот стачыў агарод.

2. перан. Падарваць сілы, здароўе (пра хваробу, перажыванні).

Адзінота і сум стачылі чалавека.

|| незак. сто́чваць, -ае.

|| наз. сто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́ченный

1. сто́чаны, мног. пасто́чваны;

2. зрэ́заны, мног. пазраза́ны; см. сточи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скразня́к ‘скразны вецер’ (ТСБМ). Да скразны́ < скрозь з суф. ‑ак. Сюды ж скрасе́нны ‘нідзе не сточаны, суцэльны’ (Варл.) з аглушэннем ‑з‑ у інтэрвакальным становішчы, відаць, пад уплывам маўленчай формы скрось.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum