сто́йла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сто́йла |
сто́йлы |
| Р. |
сто́йла |
сто́йлаў |
| Д. |
сто́йлу |
сто́йлам |
| В. |
сто́йла |
сто́йлы |
| Т. |
сто́йлам |
сто́йламі |
| М. |
сто́йле |
сто́йлах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сто́йла, -а, мн. -ы, -аў, н.
1. Адгароджанае месца для каровы ў хляве або для каня ў канюшні.
2. Тое, што і стойбішча (у 2 знач.).
|| прым. сто́йлавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сто́йла ср. сто́йло; стано́к м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сто́йла, ‑а, н.
1. Адгароджанае месца для каровы ў хляве або для каня ў канюшні. Цялушка ўпіралася, не хацела пакідаць цёплага стойла ў хляве. Якімовіч. У канюшні было цёмна, як ноччу. [Даніла] трохі пастаяў у варотах, каб вочы прывыклі да цемені, і рушыў да стойла. Капыловіч.
2. Тое, што і стойбішча (у 3 знач.). На паляне, па ўсім відаць, было даўней стойла. Сачанка. Было гэта, калі яны [пастухі] гналі статак на стойла. Гамолка.
3. Спец. Секцыя ў чыгуначныя дэпо, прызначаная для рамонту аднаго паравоза. Калі Петрык з дзедам прыйшлі ў дэпо, Васіль акурат ставіў машыны ў стойла. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сто́йла ‘загарадка для каня, каровы’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Сл. ПЗБ, Сержп. Прымхі), сто́йло ‘стаянка, пастой (быдла)’, ‘дрэва з калодай пчол’ (ТС, ПСл), ‘дрэва, на якім устаноўлены вулей’ (ельск., нараўл., Анох.), сто́йла ‘глыбокае месца ў вадаёме, дзе зімуе рыба’ (ваўк., Сл. ПЗБ), ‘азярод’ (лях., там жа), ‘корань, аснова’ (дзятл., там жа), сто́йліна ‘дрэва, у дупле якога жывуць пчолы’ (лельч., Арх. ГУ), сто́іла (stójiła) ‘месца паўдзённага адпачынку статку на пашы’ (Варл.), сюды ж стойлова́ць, стойлова́цца ‘быць на стаянцы’ (ТС). Укр. стійло, рус. сто́йло. Да стаяць, стаю (гл.), гл. Фасмер, 3, 764. Паводле Лучыца–Федарца (Лекс. Палесся, 186), вузкі ўсходнеславянскі рэгіяналізм.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стойла, станок
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
за́гарада, -ы, ДМ -дзе, ж.
1. Агароджа з жэрдак, колля і пад.
2. Агароджанае месца ў хляве для жывёлы, стойла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бугаёвы, ‑ая, ‑ае; ‑ёў, ‑ева.
Які мае адносіны да бугая, належыць яму. Бугаёвы рогі. Бугаёва стойла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́йлавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да стойла, звязаны з утрыманнем жывёлы ў стойлах. Стойлавы перыяд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)