сто́ечны гл. стойка².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сто́ечны сто́ечная сто́ечнае сто́ечныя
Р. сто́ечнага сто́ечнай
сто́ечнае		 сто́ечнага сто́ечных
Д. сто́ечнаму сто́ечнай сто́ечнаму сто́ечным
В. сто́ечны (неадуш.)
сто́ечнага (адуш.)		 сто́ечную сто́ечнае сто́ечныя (неадуш.)
сто́ечных (адуш.)
Т. сто́ечным сто́ечнай
сто́ечнаю		 сто́ечным сто́ечнымі
М. сто́ечным сто́ечнай сто́ечным сто́ечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сто́ечны тех. сто́ечный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стойкі ​2 (у 1, 3 знач.). Стоечны брус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́йка², -і, ДМ сто́йцы, мн. -і, сто́ек, ж.

1. Падпорка, брус, якія служаць апорай для чаго-н. у механізме, збудаванні.

2. Прылавак, дзе прадаецца віно, закуска.

Буфетная с.

3. Прыстасаванне ў выглядзе табурэткі з прарэзанай у верхняй дошцы круглай дзіркай, у якую ставяць дзіця, каб прывучыць яго стаяць на нагах.

4. Стаячы каўнерык у выглядзе палоскі, якая цесна аблягае шыю.

|| прым. сто́ечны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́ечный техн. сто́ечны; см. сто́йка​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)