стаўні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стаўні́к стаўнікі́
Р. стаўніка́ стаўніко́ў
Д. стаўніку́ стаўніка́м
В. стаўні́к стаўнікі́
Т. стаўніко́м стаўніка́мі
М. стаўніку́ стаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стаўні́к, -ка́ м., рыб. (ставной невод) ставни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)