стая́чы, -ая, -ае.

1. Вертыкальны.

С. каўнер.

2. Не праточны, які не цячэ.

Стаячая азярына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стая́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стая́чы стая́чая стая́чае стая́чыя
Р. стая́чага стая́чай
стая́чае		 стая́чага стая́чых
Д. стая́чаму стая́чай стая́чаму стая́чым
В. стая́чы (неадуш.)
стая́чага (адуш.)		 стая́чую стая́чае стая́чыя (неадуш.)
стая́чых (адуш.)
Т. стая́чым стая́чай
стая́чаю		 стая́чым стая́чымі
М. стая́чым стая́чай стая́чым стая́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стая́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стая́чы стая́чая стая́чае стая́чыя
Р. стая́чага стая́чай
стая́чае		 стая́чага стая́чых
Д. стая́чаму стая́чай стая́чаму стая́чым
В. стая́чы (неадуш.)
стая́чага (адуш.)		 стая́чую стая́чае стая́чыя (неадуш.)
стая́чых (адуш.)
Т. стая́чым стая́чай
стая́чаю		 стая́чым стая́чымі
М. стая́чым стая́чай стая́чым стая́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стая́чы

1. прич. стоя́щий;

2. прил. стоя́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стая́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад стаяць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў вертыкальным становішчы. [Цётка] адзела цёмную сукенку з стаячым каўнерыкам, новыя чаравікі. Арабей. // Які прызначаны для стаяння. Стаячая лямпа. □ [Валодзя] перавёў позірк на Стася, які ўжо сядзеў на маленькай стаячай лесвіцы, накшталт тых, што бываюць у бібліятэках. Шамякін. // Які не рухаецца. [Дзеці] баяліся ўбачыць стаячага бусла. Васілевіч.

3. у знач. прым. Не праточны (пра ваду). [Віця] хацеў пакупацца. Скочыў. А вада ў канаве стаячая, затхлая. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цір², -у, м. (спец.).

Састаў з каніфолі, смалы і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкаўне́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Вузкая палоска белай матэрыі, якая падшываецца пад стаячы каўнерык форменнага адзення.

|| прым. падкаўне́рыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панікадзі́ла, ‑а, н.

Вялікая люстра са свечкамі або стаячы кандэлябр перад іконамі.

[Ад грэч. palykandēlos — які складаецца з многіх свяцільняў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стоя́чий в разн. знач. стая́чы;

стоя́чие во́лны физ. стая́чыя хва́лі;

в стоя́чем положе́нии у стая́чым стано́вішчы;

стоя́чий воротни́к стая́чы каўне́р;

стоя́чая вода́ стая́чая вада́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прато́чны, -ая, -ае.

1. гл. пратока.

2. Пра ваду, вадаём: цякучы, не стаячы.

Праточная вада.

Праточнае возера.

3. Які мае адносіны да руху струменя вадкасці або газу (спец.).

П. элемент (у пнеўмааўтаматыцы).

|| наз. прато́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)