стая́чы, -ая, -ае.

1. Вертыкальны.

С. каўнер.

2. Не праточны, які не цячэ.

Стаячая азярына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стая́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стая́чы стая́чая стая́чае стая́чыя
Р. стая́чага стая́чай
стая́чае		 стая́чага стая́чых
Д. стая́чаму стая́чай стая́чаму стая́чым
В. стая́чы (неадуш.)
стая́чага (адуш.)		 стая́чую стая́чае стая́чыя (неадуш.)
стая́чых (адуш.)
Т. стая́чым стая́чай
стая́чаю		 стая́чым стая́чымі
М. стая́чым стая́чай стая́чым стая́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стая́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стая́чы стая́чая стая́чае стая́чыя
Р. стая́чага стая́чай
стая́чае		 стая́чага стая́чых
Д. стая́чаму стая́чай стая́чаму стая́чым
В. стая́чы (неадуш.)
стая́чага (адуш.)		 стая́чую стая́чае стая́чыя (неадуш.)
стая́чых (адуш.)
Т. стая́чым стая́чай
стая́чаю		 стая́чым стая́чымі
М. стая́чым стая́чай стая́чым стая́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стая́чы

1. прич. стоя́щий;

2. прил. стоя́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стая́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад стаяць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў вертыкальным становішчы. [Цётка] адзела цёмную сукенку з стаячым каўнерыкам, новыя чаравікі. Арабей. // Які прызначаны для стаяння. Стаячая лямпа. □ [Валодзя] перавёў позірк на Стася, які ўжо сядзеў на маленькай стаячай лесвіцы, накшталт тых, што бываюць у бібліятэках. Шамякін. // Які не рухаецца. [Дзеці] баяліся ўбачыць стаячага бусла. Васілевіч.

3. у знач. прым. Не праточны (пра ваду). [Віця] хацеў пакупацца. Скочыў. А вада ў канаве стаячая, затхлая. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стая́чы кніжн.

1. stéhend; áufrecht;

стая́чае стано́вішча áufrechte Láge;

стая́чы каўне́р Stéhkragen m - (s), -;

стая́чае ме́сца Stéhplatz m -(e)s, -plätze;

2.;

стая́чая вада́ stéhendes Wásser

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цір², -у, м. (спец.).

Састаў з каніфолі, смалы і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкаўне́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Вузкая палоска белай матэрыі, якая падшываецца пад стаячы каўнерык форменнага адзення.

|| прым. падкаўне́рыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панікадзі́ла, ‑а, н.

Вялікая люстра са свечкамі або стаячы кандэлябр перад іконамі.

[Ад грэч. palykandēlos — які складаецца з многіх свяцільняў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stand-up

[ˈstændʌp]

adj.

стая́чы

a stand-up collar — стая́чы каўне́р

a stand-up meal — пераку́ска сто́ячы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)