старэ́чы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да старога (у 1 знач.), належыць яму.

С. кашаль.

Старэчая паходка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старэ́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старэ́чы старэ́чая старэ́чае старэ́чыя
Р. старэ́чага старэ́чай
старэ́чае		 старэ́чага старэ́чых
Д. старэ́чаму старэ́чай старэ́чаму старэ́чым
В. старэ́чы (неадуш.)
старэ́чага (адуш.)		 старэ́чую старэ́чае старэ́чыя (неадуш.)
старэ́чых (адуш.)
Т. старэ́чым старэ́чай
старэ́чаю		 старэ́чым старэ́чымі
М. старэ́чым старэ́чай старэ́чым старэ́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

старэ́чы

1. ста́рческий; (как у стариков — ещё) старико́вский; (свойственный старухам) стару́шечий;

2. (в возрасте) прекло́нный;

3. ни́щенский;

~чая то́рба — ни́щенская сума́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старэ́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да старога (у 1 знач.), належыць яму. Старэнькая яна, бабка Настуля. Сядзіць з кіёчкам, грэецца на асеннім сонцы ды жмурыць старэчыя вочы. Даніленка. Лаўрэна кашаль схапіў за грудзі — трос яго старэчыя плечы. Баранавых. // Уласцівы старому, такі, як у старых. Гады зрабілі .. паходку [доктара] старэчай, цяжкай і павольнай. Машара. Гукан нервова ўздрыгнуў, павярнуўся. Ён крыху спалохаўся, бо ведаў, што ў апошні час у яго з’явілася старэчая слабасць — разважаць з самім сабой уголас. Шамякін. Бабка не спіць. Яна проста думае свае старэчыя думкі, сухія, як і сама старасць, простыя, як і ўсё жыццё яе, нецікавыя, як і яе доля. Колас.

2. Які мае адносіны да старца (у 1 знач.); такі, як у старца. Старэчая торба. □ Людзі пачалі заўважаць ля касцельных, кляшторных і царкоўных дзвярэй, у старэчым натоўпе, новага жабрака. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па-старэ́чы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-старэ́чы - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па-старэ́чаму и па-старэ́чы нареч. по-старико́вски

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старэ́ча

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. старэ́ча старэ́чы
Р. старэ́чы старэ́ч
Д. старэ́чу старэ́чам
В. старэ́чу старэ́ч
Т. старэ́чам старэ́чамі
М. старэ́чу старэ́чах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

старико́вский старэ́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́рческий старэ́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́зм, -у, м.

Стан поўнага ўпадку псіхафізічнай дзейнасці ў сувязі са старасцю або працяглай хваробай.

Старэчы м.

|| прым. маразматы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)