стары́зна, -ы.
1. ж., зб. Старое, паношанае адзенне, старыя рэчы, прадметы (разм.).
Заваліць старызнай хату.
2. м. Пра старога чалавека (разм., іран.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стары́зна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
стары́зна |
| Р. |
стары́зны |
| Д. |
стары́зне |
| В. |
стары́зну |
| Т. |
стары́знай
стары́знаю |
| М. |
стары́зне |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
стары́зна
1. ж., собир., разг. (о старых вещах, одежде) старьё ср.; ру́хлядь;
2. тряпьё ср.; ве́тошь;
3. м., прост., пренебр. (о человеке) старичи́на, ста́рый хрыч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стары́зна, ‑ы.
1. зб., ж. Разм. Старыя, зношаныя рэчы, прадметы. Калі ўжо чалавек узяўся за таптуху, дык надзене, вядома, і вопратку адпаведную: самую ні на што не патрэбную старызну — порткі, ватоўку, шапку. Брыль. Па беражліваму, нават скнарліваму характару .. [Альбіны Селівестраўны] я добра ведаў, што адна з .. [шаф] была завалена атопкамі чаравікаў, дзіравых валёнак, рознай абутковай старызнай. Ракітны. // Тое, што аджыло, устарэла. [Гэля:] Не так я ўяўляла сабе сваё вяселле... [Стась:] А як? [Гэля:] З кветкамі... з фатой... [Стась:] Ды аджывае гэта ўсё! Старызна! Губарэвіч.
2. м. Разм. іран. Пра старога чалавека. — Ну, як жывецца, старызна? — весела запытаў Патржанецкі. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стары́зна ‘старыя, зношаныя рэчы, прадметы’, ‘пра старога чалавека’ (ТСБМ), ‘старыя рэчы’ (Шат., Касп., Сцяшк., Жд.), стары́зна, стары́зніна, стары́знь ‘тс’ (Сл. ПЗБ), стары́зна ‘даўніна’ (ТС). З стары і суф. ‑ізн‑ (Карскі 2-3, 28–29). Магчымы польскі ўплыў, параўн. польск. starzyzna ‘старыя рэчы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рыззё́, -я́, н., зб. (разм.).
Старое, падранае адзенне; анучы, старызна.
Затыкаць шчыліны рыззём.
|| прым. рыззёвы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
старьё ср., собир., разг. стары́зна, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старика́шка разг., пренебр. старэ́ча, -чы м., стары́зна, -ны м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старичи́на разг. старычы́на, -ны м., стары́зна, -ны м., старыка́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ру́хлядь ж., собир., разг. стары́зна, -ны ж.; (хлам) хлам, род. хла́му м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)