станово́й​I прям., перен. (центральный, главный) станавы́;

станово́й хребе́т перен. станавы́ хрыбе́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станово́й​II уст.;

1. прил. станавы́;

станово́й при́став станавы́ пры́стаў;

2. сущ. станавы́, -во́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Станово́й хребе́т Станавы́ хрыбе́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

станавы́ I прям., перен. (центральный, главный) станово́й;

~вы́я го́ры — становы́е го́ры

станавы́ II уст.

1. прил. станово́й;

с. пры́стаў — станово́й при́став;

2. в знач. сущ. станово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́стаў, -тава м., дорев. при́став;

судо́вы п. — суде́бный при́став;

участко́вы п. — участко́вый при́став;

станавы́ п. — станово́й при́став

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)