сталаўні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сталаўні́ца |
сталаўні́цы |
| Р. |
сталаўні́цы |
сталаўні́ц |
| Д. |
сталаўні́цы |
сталаўні́цам |
| В. |
сталаўні́цу |
сталаўні́ц |
| Т. |
сталаўні́цай
сталаўні́цаю |
сталаўні́цамі |
| М. |
сталаўні́цы |
сталаўні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сталаўні́ца ж., разг. (столующаяся) столовни́ца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталаўні́ца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да сталаўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
столовни́ца сталаўні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нахле́бница
1. нахле́бніца, -цы ж.; дармае́дка, -кі ж.;
2. сталаўні́ца, -цы ж.; см. нахле́бник;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)