сталава́ць
‘сталаваць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (сталаваць паводле дыеты)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сталу́ю |
сталу́ем |
| 2-я ас. |
сталу́еш |
сталу́еце |
| 3-я ас. |
сталу́е |
сталу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
сталава́ў |
сталава́лі |
| ж. |
сталава́ла |
| н. |
сталава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
сталу́й |
сталу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
сталу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сталава́ць ‘вытаптаць, стаптаць, змясіць’ (Юрч.), ста́ловаць ‘тс’ (ТС). Гл. талаваць ‘таптаць, мяць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віхтава́ць ’жывіць, карміць, даглядаць’ (астрав., маст., Весці АН БССР, 1969, № 4, 132). З польскага wikt, дыял. wicht ’сталаванне, штодзённая страва’, wlktować ’сталаваць, карміць, утрымліваць на сваіх харчах’ (Арашонкава і інш., Весці АН БССР, 1969, № 4, 132). Параўн. таксама ст.-бел. виктъ ’харчы’ < польск. wikt < лац. victus (Булыка, Запазыч., 63).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)