стажыро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стажыро́ўка стажыро́ўкі
Р. стажыро́ўкі стажыро́вак
Д. стажыро́ўцы стажыро́ўкам
В. стажыро́ўку стажыро́ўкі
Т. стажыро́ўкай
стажыро́ўкаю		 стажыро́ўкамі
М. стажыро́ўцы стажыро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стажыро́ўка ж. стажиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стажыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Праходжанне выпрабавальнага тэрміну перад залічэннем на работу (на прадпрыемства, ва ўстанову і пад.). Чамусьці прыгадалася [Вячаславу], як упершыню трапіў сюды [на граніцу] і праходзіў стажыроўку на адной з застаў. Шыловіч.

2. Праходжанне навучэнцамі вытворчай практыкі для набыцця вопыту і якой‑н. спецыяльнасці. Штосьці падобнае Чарняхоўскі некалі адчуваў у Бабруйску, прыехаўшы туды з Акадэміі на стажыроўку. Мележ. Затым усе набылі па стажыроўцы ля пультаў Літоўскай ДРЭС. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стажырава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; незак.

Праходзіць стаж (у 2 знач.).

|| наз. стажыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стажиро́вка стажыро́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)