стажо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праходзіць стаж (у 2 знач.).

|| ж. стажо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. стажо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стажо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стажо́р стажо́ры
Р. стажо́ра стажо́раў
Д. стажо́ру стажо́рам
В. стажо́ра стажо́раў
Т. стажо́рам стажо́рамі
М. стажо́ру стажо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стажо́р м. стажёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стажо́р, ‑а, м.

Той, хто праходзіць стажыроўку дзе‑н. [Трыпут:] — Бяру цябе ў стажоры. І бяру абавязацельства: за дзень вывучыць спецыяльнасці шафёра... Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стажёр стажо́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стажо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да стажор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)