стажо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праходзіць стаж (у 2 знач.).

|| ж. стажо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. стажо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стажо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. стажо́р стажо́ры
Р. стажо́ра стажо́раў
Д. стажо́ру стажо́рам
В. стажо́ра стажо́раў
Т. стажо́рам стажо́рамі
М. стажо́ру стажо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стажо́р м. стажёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стажо́р, ‑а, м.

Той, хто праходзіць стажыроўку дзе‑н. [Трыпут:] — Бяру цябе ў стажоры. І бяру абавязацельства: за дзень вывучыць спецыяльнасці шафёра... Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стажор

т. 15, с. 128

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стажо́р м. Praktikánt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стажо́р

(фр. stagiaire)

асоба, якая праходзіць выпрабавальны стаж перад залічэннем на працу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стажёр стажо́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стажо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да стажор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trainee [ˌtreɪˈni:] n.

1. стажо́р, практыка́нт;

a trainee programmer праграмі́ст-стажо́р

2. mil. той, хто прахо́дзіць баяву́ю падрыхто́ўку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)