стаго́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стаго́дні |
стаго́дняя |
стаго́дняе |
стаго́днія |
| Р. |
стаго́дняга |
стаго́дняй
стаго́дняе |
стаго́дняга |
стаго́дніх |
| Д. |
стаго́дняму |
стаго́дняй |
стаго́дняму |
стаго́днім |
| В. |
стаго́дні (неадуш.)
стаго́дняга (адуш.) |
стаго́днюю |
стаго́дняе |
стаго́днія (неадуш.)
стаго́дніх (адуш.) |
| Т. |
стаго́днім |
стаго́дняй
стаго́дняю |
стаго́днім |
стаго́днімі |
| М. |
стаго́днім |
стаго́дняй |
стаго́днім |
стаго́дніх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стаго́дні, ‑яя, ‑яе.
Тое, што і стогадовы. Лявей цягнуўся хмызняк, аблямоўваючы даліну са стагоднімі адзінокімі дубамі. Колас. Вада імчалася цераз голыя, вымытыя карэнні стагодніх дрэў. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стаго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.
1. Прамежак часу ў 100 гадоў.
Дваццатае с.
2. чаго. Гадавіна падзеі, што адбылася 100 гадоў таму назад.
С. з дня нараджэння Рыгора Шырмы.
|| прым. стогадо́вы, -ая, -ае і стаго́дні, -яя, -яе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)