стаго́дні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. стаго́дні стаго́дняя стаго́дняе стаго́днія
Р. стаго́дняга стаго́дняй
стаго́дняе		 стаго́дняга стаго́дніх
Д. стаго́дняму стаго́дняй стаго́дняму стаго́днім
В. стаго́дні (неадуш.)
стаго́дняга (адуш.)		 стаго́днюю стаго́дняе стаго́днія (неадуш.)
стаго́дніх (адуш.)
Т. стаго́днім стаго́дняй
стаго́дняю		 стаго́днім стаго́днімі
М. стаго́днім стаго́дняй стаго́днім стаго́дніх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стаго́дні, ‑яя, ‑яе.

Тое, што і стогадовы. Лявей цягнуўся хмызняк, аблямоўваючы даліну са стагоднімі адзінокімі дубамі. Колас. Вада імчалася цераз голыя, вымытыя карэнні стагодніх дрэў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаго́дні разм. húndertjährig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стаго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Прамежак часу ў 100 гадоў.

Дваццатае с.

2. чаго. Гадавіна падзеі, што адбылася 100 гадоў таму назад.

С. з дня нараджэння Рыгора Шырмы.

|| прым. стогадо́вы, -ая, -ае і стаго́дні, -яя, -яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)