стагна́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. стагна́цыя
Р. стагна́цыі
Д. стагна́цыі
В. стагна́цыю
Т. стагна́цыяй
стагна́цыяю
М. стагна́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стагна́цыя ж., эк. стагна́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стагна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адсутнасць развіцця; застой (у вытворчасці, гандлі і пад.).

[Ад лац. stagno — раблю нерухомым, спыняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагна́ция эк., мед. стагна́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)