Verbum

анлайнавы слоўнік

стагна́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стагна́цыя ж., эк. стагна́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стагнацыя 10/28

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

стагна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адсутнасць развіцця; застой (у вытворчасці, гандлі і пад.).

[Ад лац. stagno — раблю нерухомым, спыняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стагнацыя

т. 15, с. 127

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

стагна́цыя ж. эк., тс. перан. Stagnatión f -, Stíllstand m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

стагна́цыя

(н.-лац. stagnatio, ад лац. stagnare = рабіць нерухомым)

1) застой у вытворчасці, гандлі і іншых галінах эканомікі;

2) застой крыві ў венах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стагна́цыя

(англ. stagnation, ад лац. stagnare = рабіць нерухомым)

застой у эканоміцы, вытворчасці, грамадскім жыцці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

стагна́ция эк., мед. стагна́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lähmung

f -, -en

1) мед. пара́люш

2) засто́й, стагна́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)