спіча́сты, -ая, -ае.
3 вострым верхам або канцом.
Спічастая вежа.
|| наз. спіча́стасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спіча́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спіча́сты |
спіча́стая |
спіча́стае |
спіча́стыя |
| Р. |
спіча́стага |
спіча́стай
спіча́стае |
спіча́стага |
спіча́стых |
| Д. |
спіча́стаму |
спіча́стай |
спіча́стаму |
спіча́стым |
| В. |
спіча́сты (неадуш.)
спіча́стага (адуш.) |
спіча́стую |
спіча́стае |
спіча́стыя (неадуш.)
спіча́стых (адуш.) |
| Т. |
спіча́стым |
спіча́стай
спіча́стаю |
спіча́стым |
спіча́стымі |
| М. |
спіча́стым |
спіча́стай |
спіча́стым |
спіча́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спіча́сты остроконе́чный, острове́рхий; стре́льчатый;
~тая ве́жа — остроконе́чная (острове́рхая) ба́шня;
~тыя во́кны — стре́льчатые о́кна
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спіча́сты, ‑ая, ‑ае.
З вострым верхам або канцом. У зеляніне садоў выдзяляюцца белыя сцены мазанак, з-за высокіх спічастых таполяў выглядае двухпавярховая чырвоная мураванка. С. Александровіч. Вось ён [герой] — на вуліцах Вільні, і я ўжо бачу старыя камяніцы са спічастымі гатычнымі дахамі, званіцы, масіўныя вастрабрамскія парталы. Арочка. На галаве спічастая шапка-будзёнаўка з вялікай чырвонай зоркай. П. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
острове́рхий вастраве́рхі, спіча́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
остроконе́чный востраканцо́вы, спіча́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стре́льчатый
1. архит. стральча́ты, спіча́сты;
2. бот. стрэ́лкавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гаты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да готыкі. Гатычная архітэктура. // Уласцівы готыцы; выкананы ў стылі готыкі. Гатычны замак. □ Вулкі, завулкі — старая Рыза. Гатычных дахаў спічасты строй. А. Вольскі.
•••
Гатычны шрыфт гл. шрыфт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Спі́чак ‘верхняя завостраная частка чаго-небудзь’, ‘шпіль на будынку’, ‘плоскае выгнутае шыла для падплятання лапцей’ (ТСБМ), ‘верцел’ (Гарэц.), ‘невялікі шчупачок’, ‘стары лось’ (ТС), спіча́сты ‘востраканцовы’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ). Да спіца; значэнні пад уплывам польск. szpic, ст.-польск. szpica, śpica, якое з ням. Spitze ‘вастрыё’; чэш. špice ‘тс’; гл. Брукнер, 553; Борысь, 606; Махэк₂, 621; спіча́сты з польск. spiczasty, szpiczasty < szpica, гл. Кюнэ, Poln., 98.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вухла́сты ’з вялікімі вушамі’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Байк. і Некр.). Адназоўнікавы прыметнік; параўн. галава́сты, спіча́сты (ад галава, спіца) з характэрнай суфіксацыяй; ад незафіксаванага *вухлы экспр. ’вушы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)