спірто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Спіртавы награвальны прыбор.

|| прым. спірто́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спірто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. спірто́ўка спірто́ўкі
Р. спірто́ўкі спірто́вак
Д. спірто́ўцы спірто́ўкам
В. спірто́ўку спірто́ўкі
Т. спірто́ўкай
спірто́ўкаю		 спірто́ўкамі
М. спірто́ўцы спірто́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спірто́ўка ж. спирто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спірто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Спіртавая лямпа. — Што ж, будзем лячыць, — сказала Алаіза, вымаючы з клунка банкі, спіртоўку. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спирто́вка спірто́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)