спіло́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спіло́ўваю спіло́ўваем
2-я ас. спіло́ўваеш спіло́ўваеце
3-я ас. спіло́ўвае спіло́ўваюць
Прошлы час
м. спіло́ўваў спіло́ўвалі
ж. спіло́ўвала
н. спіло́ўвала
Загадны лад
2-я ас. спіло́ўвай спіло́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спіло́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спіло́ўваць несов. (срезать пилой) спи́ливать; см. спілава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

1. Зрэзаць пілой.

С. бярозу.

С. верхавіну дрэва.

2. Зраўняць напільнікам шурпатасці на чым-н.; апілаваць.

|| незак. спіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спіло́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

испи́ливать несов. спіло́ўваць, пілава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спи́ливать несов. спіло́ўваць, зраза́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіло́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да спілоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіло́ўвацца несов., страд. спи́ливаться; см. спіло́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіло́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спілоўваць — спілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Штучны або радзімы знак, які адрознівае прадметы або істоты ад іншых падобных прадметаў, істот. [Ляснік] спыніўся каля тоўстай лістоўніцы, паглядзеў нумар. — Вось гэтую будзеце спілоўваць, рабіце метку. Пальчэўскі. На месячным графіку крывая ўпарта не хацела паўзці за трывожную сінюю метку пяцідзесяці працэнтаў. Шыцік.

2. След, які астаўся пасля чаго‑н. У падпаветцы не было парадку, валяліся карчы, якіх жаночыя рукі не маглі рассекчы, на іх было шмат метак ад сякеры. Гурскі.

3. Дзеянне паводле знач. дзеясл. меціць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)