спу́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. спу́рт
Р. спу́рту
Д. спу́рту
В. спу́рт
Т. спу́ртам
М. спу́рце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спурт (род. спу́рту) м., спорт. спурт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спурт спорт. спурт, род. спу́рту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спурт, ‑у, М ‑рце, м.

Рэзкі, імклівы рывок перад фінішам у час бегу, плавання, катання на каньках і пад.

[Англ. spurt — рывок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)