спу́джаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спу́джаны спу́джаная спу́джанае спу́джаныя
Р. спу́джанага спу́джанай
спу́джанае		 спу́джанага спу́джаных
Д. спу́джанаму спу́джанай спу́джанаму спу́джаным
В. спу́джаны (неадуш.)
спу́джанага (адуш.)		 спу́джаную спу́джанае спу́джаныя (неадуш.)
спу́джаных (адуш.)
Т. спу́джаным спу́джанай
спу́джанаю		 спу́джаным спу́джанымі
М. спу́джаным спу́джанай спу́джаным спу́джаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спу́джаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спу́джаны спу́джаная спу́джанае спу́джаныя
Р. спу́джанага спу́джанай
спу́джанае		 спу́джанага спу́джаных
Д. спу́джанаму спу́джанай спу́джанаму спу́джаным
В. спу́джаны (неадуш.)
спу́джанага (адуш.)		 спу́джаную спу́джанае спу́джаныя (неадуш.)
спу́джаных (адуш.)
Т. спу́джаным спу́джанай
спу́джанаю		 спу́джаным спу́джанымі
М. спу́джаным спу́джанай спу́джаным спу́джаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спу́джаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спу́джаны спу́джаная спу́джанае спу́джаныя
Р. спу́джанага спу́джанай
спу́джанае		 спу́джанага спу́джаных
Д. спу́джанаму спу́джанай спу́джанаму спу́джаным
В. спу́джаны (неадуш.)
спу́джанага (адуш.)		 спу́джаную спу́джанае спу́джаныя (неадуш.)
спу́джаных (адуш.)
Т. спу́джаным спу́джанай
спу́джанаю		 спу́джаным спу́джанымі
М. спу́джаным спу́джанай спу́джаным спу́джаных

Кароткая форма: спу́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спу́джаны испу́ганный; спу́гнутый; всполошённый; см. спу́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спу́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спудзіць.

2. у знач. прым. Перапалоханы, ахоплены спалохам. Трашчыць у лесе сухое галлё ад спуджаных коней. Каваль. // Які выражае спалох. [Дэлегаты] пачулі спачатку нечыя спуджаныя галасы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спу́гнутый спу́джаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцень, ‑ю, м.

Разм. Цень, прывід. Сцені набягалі лёгкаю хадою. Прабягалі — быццам спуджаны табун... Дубоўка. Як сцені, сіняватыя кругі Навокала вачэй ляглі. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце.

Зак. да матаць ​1 (у 3 знач.). Блізнюк, як спуджаны заяц, матануў за кулісы сцэны і знік там. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сукно́, ‑а; мн. сукны, ‑аў; н.

1. Шарсцяная або паўшарсцяная тканіна з гладкім ворсам, якая пры вырабе апрацоўваецца валеннем. Сторы разгарнуў пакунак .. Кавалак сукна... Бядуля. На стале, засланым зялёным сукном, стаялі прылады пісьма. Колас.

2. толькі мн. (су́кны, ‑аў). Камплект куліс і заслон, якія афармляюць сцэну. Блізнюк, як спуджаны заяц, матануў за кулісы сцэны і знік там у сукнах і бакоўках. Сабаленка.

•••

Салдацкае сукно — шэрае тоўстае сукно для шынялёў.

Класці пад сукно гл. класці.

Ляжаць пад сукном гл. ляжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́яц, зайца, м.

1. Невялікі звярок атрада грызуноў, з доўгімі заднімі нагамі, доўгімі вушамі і кароткім хвастом. Заяц-бяляк. Заяц-русак. □ Па густым зарасніку, як вецер, праімчаўся спуджаны некім касавокі заяц. Якімовіч. // Футра гэтага звярка. // Мяса зайца як ежа; заячына.

2. Разм. Пра безбілетнага пасажыра. З запіскаю ад Баўдзея пайшоў Лабановіч на Новы Свет.. шукаць таго спрытнага обер-кандуктара, што жыў на грошы ад правозу безбілетных пасажыраў, або «зайцаў», як іх там называлі. Колас.

•••

Забіць двух зайцаў гл. забіць.

Пагнацца за двума зайцамі гл. пагнацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)