спрэ́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спрэ́чны спрэ́чная спрэ́чнае спрэ́чныя
Р. спрэ́чнага спрэ́чнай
спрэ́чнае		 спрэ́чнага спрэ́чных
Д. спрэ́чнаму спрэ́чнай спрэ́чнаму спрэ́чным
В. спрэ́чны (неадуш.)
спрэ́чнага (адуш.)		 спрэ́чную спрэ́чнае спрэ́чныя (неадуш.)
спрэ́чных (адуш.)
Т. спрэ́чным спрэ́чнай
спрэ́чнаю		 спрэ́чным спрэ́чнымі
М. спрэ́чным спрэ́чнай спрэ́чным спрэ́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спрэ́чны, -ая, -ае.

Які выклікае спрэчку, можа быць прадметам спрэчкі (у 1 знач.) або з’яўляецца прадметам спрэчкі (у 2 знач.).

Спрэчныя пытанні.

Спрэчная спадчына.

|| наз. спрэ́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спрэ́чны спо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрэ́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае спрэчку, можа быць прадметам спрэчкі (у 1 знач.). Спрэчныя пытанні. □ Кніга С. Русака, .. нягледзячы на спрэчныя мясціны, дае даволі поўнае ўяўленне пра творчасць А. Кулакоўскага. «Полымя».

2. Які з’яўляецца прадметам спрэчкі (у 2 знач.). Хто хутчэй засяваў свой участак — за тым і заставаліся гэтыя спрэчныя дзве баразны. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́рный спрэ́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оспори́мый спрэ́чны, небясспрэ́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тя́жебный судо́вы; спрэ́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыскусі́йны, -ая, -ае.

1. гл. дыскусія.

2. Няпэўны, які выклікае сумненне, спрэчны.

Дыскусійнае рашэнне.

|| наз. дыскусі́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыскусі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыскусіі. Дыскусійны клуб. // Спрэчны. Дыскусійнае пытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Спрэ́чка ‘спаборніцтва на словах, дыскусія’ (ТСБМ, Нас., Касп., Байк. і Некр.), спрэ́чны ‘сварлівы’ (Сл. ПЗБ), дзеясловы спрача́цца (ТСБМ), дыял. спрэча́цца (ТС). З польск. sprzeczka ‘тс’ (Кюнэ, Poln., 99 з літ-рай). Сюды ж утворанае на аснове беларускага слова спрэ́ка ‘тс’ (Нас.). Далей гл. прэч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)