спрага́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спрага́льны спрага́льная спрага́льнае спрага́льныя
Р. спрага́льнага спрага́льнай
спрага́льнае		 спрага́льнага спрага́льных
Д. спрага́льнаму спрага́льнай спрага́льнаму спрага́льным
В. спрага́льны (неадуш.)
спрага́льнага (адуш.)		 спрага́льную спрага́льнае спрага́льныя (неадуш.)
спрага́льных (адуш.)
Т. спрага́льным спрага́льнай
спрага́льнаю		 спрага́льным спрага́льнымі
М. спрага́льным спрага́льнай спрага́льным спрага́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спрага́льны грам. спряга́емый;

с. дзеясло́ў — спряга́емый глаго́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрага́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — такі, што можа спрагацца; які мае формы спражэння. Такім чынам, сістэма форм дзеяслова складаецца з інфінітыва .., спрагальных форм абвеснага, загаднага і ўмоўнага ладу, неспрагальных форм — дзеепрыметніка і дзеепрыслоўя. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спряга́емый спрага́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)