спрага́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
спрага́льны |
спрага́льная |
спрага́льнае |
спрага́льныя |
| Р. |
спрага́льнага |
спрага́льнай
спрага́льнае |
спрага́льнага |
спрага́льных |
| Д. |
спрага́льнаму |
спрага́льнай |
спрага́льнаму |
спрага́льным |
| В. |
спрага́льны (неадуш.)
спрага́льнага (адуш.) |
спрага́льную |
спрага́льнае |
спрага́льныя (неадуш.)
спрага́льных (адуш.) |
| Т. |
спрага́льным |
спрага́льнай
спрага́льнаю |
спрага́льным |
спрага́льнымі |
| М. |
спрага́льным |
спрага́льнай |
спрага́льным |
спрага́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спрага́льны грам. спряга́емый;
с. дзеясло́ў — спряга́емый глаго́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спрага́льны, ‑ая, ‑ае.
У граматыцы — такі, што можа спрагацца; які мае формы спражэння. Такім чынам, сістэма форм дзеяслова складаецца з інфінітыва .., спрагальных форм абвеснага, загаднага і ўмоўнага ладу, неспрагальных форм — дзеепрыметніка і дзеепрыслоўя. Граматыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)