Verbum

анлайнавы слоўнік

сплята́ць гл. сплесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплята́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сплята́ць несов.

1. сплета́ть;

2. (свивая, скручивая) сплета́ть, свива́ть;

1, 2 см. спле́сці ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сплесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сплята́ць, сплята́цца — дзеясл. незак. тр. да сплесці < плесці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спле́сці, спляту́, спляце́ш, спляце́; спляцём, сплецяце́, спляту́ць; сплёў, спляла́, -ляло́; спляці́; спле́цены; зак., што.

1. гл. плесці.

2. Злучыць, умацаваць канцы чаго-н. пляценнем.

С. вянок.

С. кошык.

3. перан. Цесна злучыўшы, счапіць.

С. рукі.

|| незак. сплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 і 3 знач.).

|| наз. спляце́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.) і сплята́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сплета́ть несов. сплята́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. сплятаць — сплесці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сплесціся.

2. Зал. да сплятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплята́нне ср.

1. сплета́ние;

2. сплета́ние, свива́ние;

1, 2 см. сплята́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)