спе́шчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спе́шчаны спе́шчаная спе́шчанае спе́шчаныя
Р. спе́шчанага спе́шчанай
спе́шчанае		 спе́шчанага спе́шчаных
Д. спе́шчанаму спе́шчанай спе́шчанаму спе́шчаным
В. спе́шчаны (неадуш.)
спе́шчанага (адуш.)		 спе́шчаную спе́шчанае спе́шчаныя (неадуш.)
спе́шчаных (адуш.)
Т. спе́шчаным спе́шчанай
спе́шчанаю		 спе́шчаным спе́шчанымі
М. спе́шчаным спе́шчанай спе́шчаным спе́шчаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спе́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спе́шчаны спе́шчаная спе́шчанае спе́шчаныя
Р. спе́шчанага спе́шчанай
спе́шчанае		 спе́шчанага спе́шчаных
Д. спе́шчанаму спе́шчанай спе́шчанаму спе́шчаным
В. спе́шчаны (неадуш.)
спе́шчанага (адуш.)		 спе́шчаную спе́шчанае спе́шчаныя (неадуш.)
спе́шчаных (адуш.)
Т. спе́шчаным спе́шчанай
спе́шчанаю		 спе́шчаным спе́шчанымі
М. спе́шчаным спе́шчанай спе́шчаным спе́шчаных

Кароткая форма: спе́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спе́шчаны изне́женный, избало́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спесціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изне́женный спе́шчаны, распе́шчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяплі́чны, -ая, -ае.

1. гл. цяпліца.

2. перан. Спешчаны; які ахоўваецца кім-, чым-н. ад цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

избало́ванный спе́шчаны, распе́шчаны, мног. параспе́шчаны; зба́лаваны, разба́лаваны; разду́раны; см. избалова́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяплі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цяпліцы. Цяплічная гаспадарка. // Вырашчаны ў цяпліцы. Цяплічныя агуркі.

2. перан. Спешчаны, распешчаны; які ахоўваецца кім‑, чым‑н. ад цяжкасцей. Цяплічныя дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пі́ця (іран.) ’самаўпэўнены чалавек’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, “спешчаны” варыянт да пыца ’морда’, аформлены пры дапамозе суф. — V/ (як сопя).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пе́сціць, пе́шчу, пе́сціш, пе́сціць; пе́шчаны; незак.

1. каго. Любоўна даглядаць, пялегаваць; патураць усім жаданням, балаваць.

П. дзяцей.

2. каго. Лашчыць, галубіць.

П. дачку.

3. перан., каго-што. Выклікаць прыемныя адчуванні (пра вецер, сонца і пад.).

Вецер песціць твар.

4. перан., што. Жадаць здзяйснення чаго-н. прыемнага.

П. надзею.

|| зак. вы́песціць, -пешчу, -песціш, -песціць; -пешчаны (да 1 знач.) і спе́сціць, спе́шчу, спе́сціш, спе́сціць; спе́шчаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)