спая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. што. Злучыць паяннем.

С. трубы.

2. перан., каго-што. Непарыўна звязаць, з’яднаць.

С. каманду.

|| незак. спа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спа́йванне, -я, н. і спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спая́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спая́ю спая́ем
2-я ас. спая́еш спая́еце
3-я ас. спая́е спая́юць
Прошлы час
м. спая́ў спая́лі
ж. спая́ла
н. спая́ла
Загадны лад
2-я ас. спая́й спая́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час спая́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спая́ць сов., прям., перен. спая́ть;

с. канцы́ дро́ту — спая́ть концы́ про́волоки;

с. калекты́ў — спая́ть коллекти́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Злучыць паяннем. Спаяць трубы.

2. перан. Непарыўна звязаць, з’яднаць. Аднойчы паміж намі адбылася гаворка, якая ўсхвалявала нас абодвух і спаяла яшчэ мацней. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́йваць гл. спаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спая́ть сов.

1. спая́ць, уст. злітава́ць;

2. перен. спая́ць, згуртава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злітава́ць сов., см. спая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Запаяць, спаяць нанава, яшчэ раз.

2. Запаяць, спаяць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спая́ны прям., перен. спа́янный; см. спая́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)