спарта́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спарта́нскі спарта́нская спарта́нскае спарта́нскія
Р. спарта́нскага спарта́нскай
спарта́нскае		 спарта́нскага спарта́нскіх
Д. спарта́нскаму спарта́нскай спарта́нскаму спарта́нскім
В. спарта́нскі (неадуш.)
спарта́нскага (адуш.)		 спарта́нскую спарта́нскае спарта́нскія (неадуш.)
спарта́нскіх (адуш.)
Т. спарта́нскім спарта́нскай
спарта́нскаю		 спарта́нскім спарта́нскімі
М. спарта́нскім спарта́нскай спарта́нскім спарта́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спарта́нскі ист., перен. спарта́нский;

~кая дзяржа́ва — спарта́нское госуда́рство;

с. рэжы́м — спарта́нский режи́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спарта́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Спарты, спартанцаў. Спартанскія воіны.

2. Які ўласцівы спартанцу, вызначаецца стрыманасцю; суровы. Спартанскі характар жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарта́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. Грамадзянін Спарты — дзяржавы ў Старажытнай Грэцыі, жыхары якой вызначаліся вынослівасцю, цярплівасцю, вялі суровы лад жыцця.

Лагер спартанцаў.

2. Чалавек, які задавольваецца самым неабходным, адмаўляецца ад раскошы, вядзе суровы лад жыцця.

|| ж. спарта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. спарта́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спарта́нский спарта́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)