Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спа́йвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
спа́йваецца |
спа́йваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
спа́йваўся |
спа́йваліся |
| ж. |
спа́йвалася |
| н. |
спа́йвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спа́йвацца несов., возвр., страд. спа́иваться; см. спая́цца, спа́йваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спа́йвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да спаяцца.
2. Зал. да спайваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спая́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́ецца; зак.
1. Злучыцца шляхам паяння.
Канцы дроту спаяліся моцна.
2. перан. Злучыцца ў адно непарыўнае цэлае, зрабіцца дружнымі.
Дзіцячы калектыў хутка спаяўся.
|| незак. спа́йвацца, -аецца.
|| наз. спа́йванне, -я, н. і спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спа́иватьсяII несов.
1. спа́йвацца, уст. зліто́ўвацца;
2. перен. спа́йвацца, згурто́ўвацца;
3. страд. спа́йвацца, зліто́ўвацца; згурто́ўвацца; см. спа́иватьII.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зліто́ўвацца несов., возвр., страд., см. спа́йвацца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спяка́льнасць, ‑і, ж.
Спец. Уласцівасць часцінак цвёрдага рэчыва шчыльна злучацца, спайвацца пры высокай тэмпературы. Спякальнасць каменнага вугалю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спай, ‑ю, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. спайваць — спаяць (у 1 знач.) і стан паводле дзеясл. спайвацца — спаяцца (у 1 знач.).
2. Тое, што і спайка (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спа́йка, ‑і, ДМ спайцы; Р мн. спаек; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спайваць — спаяць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. спайвацца — спаяцца. Вось Федзя ўжо ў музычнай школе, Развучвае дыезы ды бемолі, Хаця жадання ў хлопчыка няма. Ён у кішэнях носіць гайкі І марыць аб майстэрстве спайкі, Але дарма. Корбан.
2. Месца спайвання, злучэння частак чаго‑н. Мы саставілі замкнуты ланцуг розных металічных дратоў, і адну спайку награвалі, а другую ахалоджвалі. «Беларусь».
3. перан. Яднанне, калектывізм, цесная сувязь. Моцная дысцыпліна замацоўвала спайку. Брыль. Разумее настаўнік, што сялянам бракуе грамадскае арганізацыі, спайкі. Навуменка.
4. Від злучэння розных органаў і тканак, а таксама месца гэтага злучэння. Спайка паўшар’яў галаўнога мозга. // Паталагічнае злучэнне тканак у выніку запаленчага працэсу. Утварэнне спаек у страўніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)