спа́йвацца гл. спаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. спа́йваецца спа́йваюцца
Прошлы час
м. спа́йваўся спа́йваліся
ж. спа́йвалася
н. спа́йвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спа́йвацца несов., возвр., страд. спа́иваться; см. спая́цца, спа́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спа́йвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да спаяцца.

2. Зал. да спайваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спая́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́ецца; зак.

1. Злучыцца шляхам паяння.

Канцы дроту спаяліся моцна.

2. перан. Злучыцца ў адно непарыўнае цэлае, зрабіцца дружнымі.

Дзіцячы калектыў хутка спаяўся.

|| незак. спа́йвацца, -аецца.

|| наз. спа́йванне, -я, н. і спа́йка, -і, ДМ спа́йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спа́иватьсяII несов.

1. спа́йвацца, уст. зліто́ўвацца;

2. перен. спа́йвацца, згурто́ўвацца;

3. страд. спа́йвацца, зліто́ўвацца; згурто́ўвацца; см. спа́иватьII.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зліто́ўвацца несов., возвр., страд., см. спа́йвацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спяка́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць часцінак цвёрдага рэчыва шчыльна злучацца, спайвацца пры высокай тэмпературы. Спякальнасць каменнага вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

weld [weld] v. tech.

1. спа́йваць; спа́йвацца

2. зва́рваць; зва́рвацца

3. аб’ядно́ўваць;

weld a nation з’ядна́ць краі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спай, ‑ю, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. спайваць — спаяць (у 1 знач.) і стан паводле дзеясл. спайвацца — спаяцца (у 1 знач.).

2. Тое, што і спайка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)