спа́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. спа́й
Р. спа́ю
Д. спа́ю
В. спа́й
Т. спа́ем
М. спа́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спай (род. спа́ю) м., спец. спай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спай м.

1. (действие) спай, род. спа́ю м., спа́йванне, -ння ср., уст. зліто́ўванне, -ння ср.; см. спа́ивать​II 1;

2. техн., мед., анат. спай, род. спа́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спай, ‑ю, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. спайваць — спаяць (у 1 знач.) і стан паводле дзеясл. спайвацца — спаяцца (у 1 знач.).

2. Тое, што і спайка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)