спагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -на́ны; зак., што.

1. Прымусіць аддаць прызначанае.

С. доўг.

С. штраф.

2. на кім. Атрымаць задавальненне, выліўшы свой гнеў, дрэнны настрой на каго-н.

С. злосць на дамашніх.

|| наз. спагна́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| незак. спаганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; наз. спаганя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спагна́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спаганю́ спаго́нім
2-я ас. спаго́ніш спаго́ніце
3-я ас. спаго́ніць спаго́няць
Прошлы час
м. спагна́ў спагна́лі
ж. спагна́ла
н. спагна́ла
Загадны лад
2-я ас. спагані́ спагані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спагна́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спагна́ць сов.

1. (заставить уплатить) взыска́ть;

с. доўг — взыска́ть долг;

2. (злобу и т.п.) вы́местить, сорва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спагна́ць, ‑ганю, ‑гоніш, ‑гоніць; зак.

1. што. Прымусіць заплаціць, атрымаць ад каго‑н. прымусова. Спагнаць доўг. Спагнаць штраф. □ [Павал:] — Я яшчэ з .. [папа] спаганю тыя два рублі, якія ён з мяне здзёр. Чорны. Мільганула думка, што Адэлька з’явілася, каб спагнаць аліменты. Асіпенка.

2. што. Атрымаць задавальненне, выліўшы свой гнеў, дрэнны настрой на каго‑н. Ляснік дагнаў нас на кані і злосць спагнаў на нявінным чалавеку. Прокша. Сонным хадзіў [Лаўрэн] і не знаходзіў, на кім нуду сваю спагнаць. Баранавых. // Наогул атрымаць задавальненне ад чаго‑н. дасягнутага. Малое голад свой спагнала І спаць не хоча а-ні-ні. Колас.

3. без дап. Адпомсціць за крыўду, прычыненае зло і пад. За вялікую крыўду і чорт спагоніць. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спагнаць, сыскаць; сарваць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

завінава́чанасць, -і, ж.

Наяўнасць даўгоў, доўгу.

Спагнаць з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спагна́нне, -я, н.

1. гл. спагнаць.

2. Пакаранне за невыкананне або парушэнне чаго-н.

С. за парушэнне працоўнай дысцыпліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спаганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да спагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спагна́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завінава́чанасць, ‑і, ж.

Наяўнасць доўгу (у 2 знач.), даўгоў. Спагнаць завінавачанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)