со́ня м. и ж.

1. фам. со́ня;

2. зоол. со́ня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́ня

1. зоол. со́ня, -ні м. и ж.;

2. перен., фам. со́ня, -ні м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Со́ня

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Со́ня Со́ні
Р. Со́ні Со́нь
Д. Со́ні Со́ням
В. Со́ню Со́нь
Т. Со́няй
Со́няю		 Со́нямі
М. Со́ні Со́нях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. со́ня со́ні
Р. со́ні со́нь
Д. со́ню со́ням
В. со́ню со́нь
Т. со́нем со́нямі
М. со́ню со́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. со́ня со́ні
Р. со́ні со́нь
Д. со́ні со́ням
В. со́ню со́нь
Т. со́няй
со́няю		 со́нямі
М. со́ні со́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. со́ня со́ні
Р. со́ні со́нь
Д. со́ні со́ням
В. со́ню со́нь
Т. со́няй
со́няю		 со́нямі
М. со́ні со́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

со́ня, ‑і.

1. м. і ж. Разм. Чалавек, які любіць спаць, многа спіць. — А дзе Ліда? — Спіць яшчэ. — О-о, соня, — нібы здзівіўся.. [Васіль] і падышоў да ўваходу ў другі пакой. Федасеенка.

2. ж. Невялікая жывёліна атрада грызуноў, якая праводзіць зіму ў спячцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санлі́вец, ‑ліўца, м.

Санлівы чалавек; соня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўчо́нік, ‑а, м.

Блін з тоўчанай бульбы. Я схапіла хусцінку, Соня загарнула ў насоўку пару таўчонікаў ды па агурку. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мярлі́на (груб.) ’соня’ (ушац., Нар. сл.). Да па‑міриць (гл.), ст.-рус. мьрлъ ’мёрлы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)