со́нечны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́нечны со́нечная со́нечнае со́нечныя
Р. со́нечнага со́нечнай
со́нечнае		 со́нечнага со́нечных
Д. со́нечнаму со́нечнай со́нечнаму со́нечным
В. со́нечны (неадуш.)
со́нечнага (адуш.)		 со́нечную со́нечнае со́нечныя (неадуш.)
со́нечных (адуш.)
Т. со́нечным со́нечнай
со́нечнаю		 со́нечным со́нечнымі
М. со́нечным со́нечнай со́нечным со́нечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

со́нечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́нечны со́нечная со́нечнае со́нечныя
Р. со́нечнага со́нечнай
со́нечнае		 со́нечнага со́нечных
Д. со́нечнаму со́нечнай со́нечнаму со́нечным
В. со́нечны (неадуш.)
со́нечнага (адуш.)		 со́нечную со́нечнае со́нечныя (неадуш.)
со́нечных (адуш.)
Т. со́нечным со́нечнай
со́нечнаю		 со́нечным со́нечнымі
М. со́нечным со́нечнай со́нечным со́нечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цянёк, -ньку́, м.

Месца, прастора, куды не падаюць сонечныя промні; халадок.

Сядзець у цяньку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мётлы (мн. л.) ’сонечныя палосы-прамяні паміж хмарамі’ (брэсц., Нар. лекс.). Параўн. польск. miotła ’агонь з хваста каметы’. Да мятла́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жыві́ць, жыўлю́, жы́віш, жы́віць; незак., каго-што.

1. Ажыўляць, бадзёрыць.

Цёплыя сонечныя прамяні жывілі зямлю.

Крынічная вада жывіць свежасцю.

2. Забяспечваць чым-н. неабходным для нармальнага існавання.

Вітаміны жывяць арганізм.

3. перан. Падтрымліваць што-н.; быць апорай для чаго-н.

Добрыя весткі жывяць надзею.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буя́лы, ‑ая, ‑ае.

Пра расліну з занадта буйным націннем, зелянінай. На густым буялым мурагу гуляюць сонечныя зайчыкі. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́зік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да мароз; невялікі, слабы мароз. Пасля невялікіх марозікаў зноў усталяваліся цёплыя, сонечныя дні. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасялко́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прасёлачны. Ранішнія сонечныя прамені купаліся ў ціхай роўнядзі рэчкі, што перасякала прасялковую дарогу. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саля́рый, ‑я, м.

Спецыяльна абсталяванае месца, дзе прымаюць сонечныя вапны, лечацца сонечнымі прамянямі. Па балконах і пляцоўках карпусоў абсталяваны салярыі для прыёму сонечных ваннаў. Таўлай.

[Лац. solarium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блік, ‑а, м.

Водбліск якога‑н. святла; светлавая пляма на якой‑н. гладкай паверхні. Сонечныя блікі. □ На вяршынях маўклівых соснаў, прыцярушаных снежнымі крупінкамі, іграюць ружовыя блікі. Данілевіч.

[Ням. Blick.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)