сняжні́ца
‘завіруха’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сняжні́ца |
сняжні́цы |
| Р. |
сняжні́цы |
сняжні́ц |
| Д. |
сняжні́цы |
сняжні́цам |
| В. |
сняжні́цу |
сняжні́цы |
| Т. |
сняжні́цай
сняжні́цаю |
сняжні́цамі |
| М. |
сняжні́цы |
сняжні́цах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сняжні́ца, ‑ы, ж.
Разм. Снежная мяцеліца, завіруха. Часамі сняжніцай, як пудрай, Сівы акіян заімжыць. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мяцеліца, замець, завея, завіруха, пурга; вея, замятуха, сняжніца, снегавей, дуйка, кудаса (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)