смята́ннік
‘чалавек, які любіць смятану’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| смята́ннік | смята́ннікі | |
| смята́нніка | ||
| смята́нніку | смята́ннікам | |
| смята́нніка | ||
| смята́ннікам | смята́ннікамі | |
| смята́нніку | смята́нніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
смята́ннік, -а,
1. Пасудзіна для смятаны.
2. Круглы адкрыты піражок са смятаннай начынкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
смята́ннік
‘пасудзіна; піражок’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| смята́ннік | смята́ннікі | |
| смята́нніка | ||
| смята́нніку | смята́ннікам | |
| смята́ннік | смята́ннікі | |
| смята́ннікам | смята́ннікамі | |
| смята́нніку | смята́нніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)