смычко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
смычко́вы |
смычко́вая |
смычко́вае |
смычко́выя |
| Р. |
смычко́вага |
смычко́вай смычко́вае |
смычко́вага |
смычко́вых |
| Д. |
смычко́ваму |
смычко́вай |
смычко́ваму |
смычко́вым |
| В. |
смычко́вы (неадуш.) смычко́вага (адуш.) |
смычко́вую |
смычко́вае |
смычко́выя (неадуш.) смычко́вых (адуш.) |
| Т. |
смычко́вым |
смычко́вай смычко́ваю |
смычко́вым |
смычко́вымі |
| М. |
смычко́вым |
смычко́вай |
смычко́вым |
смычко́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
смычко́вы муз. смычко́вый;
~выя інструме́нты — смычко́вые инструме́нты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смычко́вы, ‑ая, ‑ае.
Такі, на якім іграюць пры дапамозе смычка. Смычковыя інструменты. // Які прызначаны для выканання на такіх інструментах; які выконваецца на такіх інструментах. Смычковы квартэт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
1. Тое, што і смык.
2. Прылада для трапання шэрсці.
|| прым. смычко́вы, -ая, -ае.
Смычковыя інструменты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стру́нна-смычко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
стру́нна-смычко́вы |
стру́нна-смычко́вая |
стру́нна-смычко́вае |
стру́нна-смычко́выя |
| Р. |
стру́нна-смычко́вага |
стру́нна-смычко́вай стру́нна-смычко́вае |
стру́нна-смычко́вага |
стру́нна-смычко́вых |
| Д. |
стру́нна-смычко́ваму |
стру́нна-смычко́вай |
стру́нна-смычко́ваму |
стру́нна-смычко́вым |
| В. |
стру́нна-смычко́вы (неадуш.) стру́нна-смычко́вага (адуш.) |
стру́нна-смычко́вую |
стру́нна-смычко́вае |
стру́нна-смычко́выя (неадуш.) стру́нна-смычко́вых (адуш.) |
| Т. |
стру́нна-смычко́вым |
стру́нна-смычко́вай стру́нна-смычко́ваю |
стру́нна-смычко́вым |
стру́нна-смычко́вымі |
| М. |
стру́нна-смычко́вым |
стру́нна-смычко́вай |
стру́нна-смычко́вым |
стру́нна-смычко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
смычко́выйI муз. смычко́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віёла¹, -ы, мн. -ы, -ёл, м.
Старадаўні смычковы музычны інструмент у выглядзе скрыпкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
басэ́тля, -і, мн. -і, -яў, ж.
Самы вялікі струнны смычковы інструмент нізкага рэгістра; кантрабас.
|| прым. басэ́тлевы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кабы́з і ко́быз, ‑а, м.
Казахскі струнны смычковы музычны інструмент.
[Цюрк. кобыз.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантраба́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
Струнны смычковы музычны інструмент самага нізкага гучання.
|| прым. кантраба́сны, -ая, -ае і кантрабасо́вы, -ая, -ае.
Кантрабасны смычок.
Кантрабасовая партыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)