смуглата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. смуглата́
Р. смуглаты́
Д. смуглаце́
В. смуглату́
Т. смуглато́й
смуглато́ю
М. смуглаце́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

смуглата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Тое, што і смугласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сму́глость и смуглота́ сму́гласць, -ці ж., смуглата́, -ты́ ж., смугля́васць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)