смарго́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
смарго́вы |
смарго́вая |
смарго́вае |
смарго́выя |
| Р. |
смарго́вага |
смарго́вай
смарго́вае |
смарго́вага |
смарго́вых |
| Д. |
смарго́ваму |
смарго́вай |
смарго́ваму |
смарго́вым |
| В. |
смарго́вы (неадуш.)
смарго́вага (адуш.) |
смарго́вую |
смарго́вае |
смарго́выя (неадуш.)
смарго́вых (адуш.) |
| Т. |
смарго́вым |
смарго́вай
смарго́ваю |
смарго́вым |
смарго́вымі |
| М. |
смарго́вым |
смарго́вай |
смарго́вым |
смарго́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Смарго́вы ‘ясны дзень сярод лета, прыдатны дня земляробаў’ (Нас.). Гл. сморг.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Смарга́нец, смаргане́ц ‘расліна Holcus L.’ (Байк. і Некр., Кіс.), ‘метлюжок, Poa pratensis L.’ (Кіс.). Няясна, магчыма, да смо́ргаць ‘ірваць’ (гл.), параўн. смарга́ць ‘тузаць’, смарга́ны ‘пацёрты’ (Байк. і Некр.), аднак матывацыя застаецца няяснай. Відаць, звязана нейкім чынам з сморг ‘гарачая пара, прыпар’ (гл.), смарго́вы (гл. наступнае слова), што суадносяць слова з іншай назвай расліны — пажарніца (гл.), параўн. смарганец росце на погорэлом полі (лельч., Арх. ГУ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)